This is US, this is SU!

Na het ophemelen van de schildpadden vergat ik jullie bijna te typen hoe het mezelf is gesteld. Ik kan jullie alvast zeggen: zeer goed, bijna gesmolten, nog steeds bedreven in het 'veilig' fietsen en nog altijd in staat om vuur te spuwen na het pikante eten van hier. Nu kunnen diegene die niet houden van lezen afhaken en met een gerust hart weer verder doen met de routines van de dag, diegene die toch nog wat meer invulling nodig hebben, kunnen nog even blijven plakken (graag zelfs!) en zich even verdiepen in de nieuwe avonturen van Eline in SU.

Na een weekendje genieten, was het natuurlijk weer tijd voor the real stuff: werken. We hadden een afspraak met Meneer Esajas, hij is de man die ons zou kunnen helpen met onze opdracht omtrent muzische vorming. Hij zou ons volgend week op de hoogte brengen of we al dan niet mogen deelnemen aan het vormen van een curriculum in een werkgroep. (Inderdaad, aandachtige bloggers, we zijn nu reeds volgende week eeeeeeeen: We mogen deelnemen! Morgen eerste afspraak met de werkgroep. Ik hoop dat de volgende leuze waarheid zal worden: 'We zijn blij dat jullie in ons team zitten!' ) Verder hebben we ons nog wat dieper ingewerkt in de theorie en waren we ook weer twee dagen present op onze stageschool. Daar waren we getuige van een toets muziek en een toets blokfluit. Zoals jullie kunnen lezen waren vooral onze ogen hard aan het werk maar wij hopen toch dat onze stem en ons 'schrijftalent' ook rap eens in actie zullen mogen schieten. Die juffen toch, ze kunnen het niet laten hé.... :) Daarom hebben we ons verstand al even laten zegevieren op enkele lessen die we misschien zouden kunnen geven. We blijven bezig en het muzische in ons wordt alleen maar sterker en sterker, alé, dat denken/hopen wij toch. :)

Natuurlijk moet werk altijd gecombineerd worden met ontspanning en dat is ook deze week weer gebeurd. Wat dachten jullie anders? :d

De avonden worden altijd gezellig gevuld met alle medebewoners hier maar vooral de dinsdagavond was bijzonder. Zo hadden we een echt 'Bakabanafestijn' (Dat zijn bananen in een soort frituurvet met pindasaus. Een 'topgerechje'.). Dit was natuurlijk niet zomaar, maar om de verjaardag van Lieselot te vieren en om afscheid te nemen van Niek. Met een volle maag (We waren nadien nog gaan eten. Ja, ik durf hier alvast geen weegschaal te trotseren. :p ) zijn we dan ons zangtalent gaan testen in een karaokebar. Zo bleven we na ons werk er op een of andere manier toch nog mee bezig hé. :)

Omdat de dinsdag ons wel beviel, deden we het de vrijdag dan nog maar eens over maar op de 'partybus'. Dat is een bus met een open dak waar je eigenlijk kan op dansen terwijl je aan het sightseeing bent. Mooie combinatie van cultuur en amusement dus. :d We hebben dat feestje afgerond in de Touché, een plaatselijke discotheek met plaatselijke aanhangsels die je liever niet hebt. :) Zoals jullie dus kunnen lezen was deze week geslaagd maar de oren die houden er een slechtere herinnering aan over. Volgende keer oordopjes dus!

Het weekend verliep dan ook heel rustig. Zondag zijn we op een korte trip geweest en heb ik enkele dolfijnen gezien. Ik heb er gezien maar mijn camera, tja, die zag alleen maar water in beeld. Ik was duidelijk niet snel genoeg. :)

Maar goed, ik ben er alweer in geslaagd om lang te bloggen, dus ga ik jullie nu even laten. Maar ik sluit nog even af met het motto van de week:

Het staat geschreven en gedrukt daje moe scharten wa dat jukt. Ma hier mag da niet door de beten van ene muskiet!

Surigroeten!